Een persoonlijk projectje over de vergankelijkheid der dingen.
Begin dit jaar bracht ik Nederlandse tulpenbollen mee naar het tropische Ishigaki.
Ik plantte ze.
Een typhoon ging erover heen. Wind en tropische stortregens. Hitte en vocht. De brandende zon.
In het vroege voorjaar stak het eerste groene kopje boven de grond.
Tot hier was het tuinieren in deze omstandigheden best wel een teleurstelling. Zaadjes spoelden weg, iele plantjes verbrandden in de verzengende zon. Vrijwel niets dat ik plantte groeide.
De tulp
Ik wilde vastleggen, wat zo fragiel is en toch zo krachtig. Van het eerste kopje tot de lege stamper, zonder het laatste blaadje dat op de aarde dwarrelde. Waarna het verder werd opgenomen in de cirkel.
