Tyfoons in Japan, de kracht van de natuur

Het is zomer in Ishigaki en dat betekent niet alleen helder blauwe luchten, fris groen en tropisch licht, maar ook tyfoons. Toen ik nog in Nederland woonde en van plan was naar Japan te gaan, keek ik toch wel met enige angst naar beelden van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en tyfoons die met regelmaat plaatsvonden in het verre Japan.

Tyfoons

Nu ik inmiddels zo’n 3 jaar hier woon, heb ik verscheidene tyfoons meegemaakt. Onlangs werd iedereen nog opgeschrikt door hevige regenval in grote delen van Japan. Met verschrikkelijke gevolgen. Gelukkig wonen we ver van dat gebied, is ons huis hier in de Yaeyama eilanden sterk en bereiden we ons goed voor tegen het natuurgeweld door hout voor de ramen vast te maken, netten te hangen en losse voorwerpen op te bergen. Ook mijn nieuwe atelier, kreeg houten platen voor de ramen. Meer kunnen we niet doen. Het hoort erbij, volgens de Japanners.

Er is angst, er is respect voor de natuur, maar ook berusting. En doorzettingsvermogen om na een ramp je boeltje bij elkaar te rapen en door te gaan. Dat is bijzonder om van zo dichtbij te zien en waarschijnlijk ook de enige mindset die werkt.

Eerbied voor de natuur

Ik denk, dat het natuurgeweld één van de redenen is waarom Japanners grote eerbied hebben voor de natuur. Het shintoïsme, de oorspronkelijke religie van Japan, is daar een goed voorbeeld van.

In het Shintoïsme worden natuurgoden, de kami, aanbeden. Het viel mij vanaf het begin op, dat Japanners bewust kijken naar de maan in al zijn vormen, de zonsopkomst en ondergang, de sterrenhemel, de seizoenen en de kersenbloesem in het voorjaar. Achter al deze verschijnselen bestaan oude verhalen, Haiku (gedichten), schilderingen en andere uitingen. Ik was zelf altijd al geïnteresseerd in deze verschijnselen en dit is alleen maar versterkt nu ik in Japan woon.

Er zijn verhalen en mythen rondom bijzonder gevormde bomen en stenen. Shinto ligt ook ten grondslag aan Ikebana, de Japanse bloemsierkunst. De eenvoud (de kunst van het weglaten) en bewust lijnenspel in Ikebana is typisch Japans.

Wabi sabi

En je hebt vast wel eens gehoord van wabi sabi? Wabi sabi is lastig in woorden te vertalen of uit te leggen. Het wordt meestal uitgelegd als de acceptatie van imperfectie, van het niet permanente, het vloeiende. De cirkel van het leven. Vaak ook, zie ik dat het door westerse designers gebruikt wordt om hun design of kunst te benoemen. Het wordt daardoor een niet levend begrip, maar gaat het alleen om het estetische. Het is moeilijk om te voelen wat het precies is, wabi sabi. De afgelopen jaren dat ik in Japan woon, heb ik me daar onbewust en bewust in verdiept. En juist die wabi sabi vorm van kijken naar de dingen die er zijn of gebeuren om je heen en wat dat met je doet, dat is typisch Japans.

In heel Japan en ook hier op de eilanden vinden nog steeds traditionele festivals plaats ter ere van de natuurgoden. Het aanbidden van de natuur en als mens je eigen verwantschap zien met de omringende natuur in al zijn vormen is deel van het Japanse leven, tradities en cultuur.

Road trip van Tokyo naar Kanazawa

In mijn volgende post neem ik je mee tijdens onze road trip van Tokyo naar Kanazawa. Een reis van bijzondere ontmoetingen met traditionele houtmeesters, verse soba met zelf geplukte wilde wasabi, handgemaakte houten kammen en nog veel meer.

Misschien reis je zelf af naar Japan, dan raad ik je de website van de Japanse Meteorologische dienst aan. Als je geïnteresseerd bent in de creatieve kant van Japan, neem dan eens een kijkje bij mijn andere posts, bijvoorbeeld een post over keramiek in Kyushu.