Onsen, futons en beren op de weg in Japan

De Japanse cultuur is soms precies het tegenovergestelde van wat wij in het westen gewend zijn. Daarom is Japan voor Westerlingen soms moeilijk te begrijpen. De manier waarop boeken gelezen worden, bijvoorbeeld, vind ik al zo’n sprekend voorbeeld. Van rechts naar links met de tekens verticaal. Niet zoals wij van links naar rechts lezen en de zinnen horizontaal geschreven zijn. Veel dingen gaan anders hier. Dat maakt het reizen hier overweldigend indrukwekkend en soms vermoeiend tegelijkertijd.

Slapen op z’n Japans

Inmiddels ben ik al aardig gewend geraakt aan een heleboel dingen. Ik heb me de laatste jaren verdiept in de cultuur, de geschiedenis en de manier waarop Japanners leven. En heb daar ook wel wat van overgenomen. Ik slaap bijvoorbeeld op een futon op de grond. Een futon is een matras op de grond, die iedere morgen netjes opgevouwen wordt totdat je hem weer nodig hebt ‘s avonds. Ruimte besparend en praktisch.

Mijn eigen matras is wel dikker dan gemiddeld. Nog steeds als we in traditionele ryokans verblijven, leg ik een paar extra futons op elkaar. Mijn westerse bot structuur wil niet wennen aan één dunne futon. Als we door Japan reizen, hoop ik altijd dat er extra futons te verkrijgen zijn in onze kamer. Zo ook tijdens onze laatste road trip van Tokyo naar Kanazawa.

Dag 1:
Het dorpje van de kastanjes en overnachten in een Japans pakhuis 

Vandaag rijden we van de luchthaven in Narita naar Suzaka, een kleiner stadje in de omgeving van Nagano in de Japanse Alpen. Vier jaar geleden, tijdens mijn eerste reis door Japan, ben ik hier ook geweest. Het heeft me prachtige herinneringen nagelaten. De leuke mensen die ik toen heb leren kennen, mijn eerste glimp van het bijzondere Japan. Het leidde tot keuzes die mijn leven veranderde.

Bij vertrek zien we Tokyo vanuit een ander perspectief. Niet als nietig klein individu opkijkend naar de gigantische gebouwen, maar vanaf de tolweg rondom de immense metropool.

Vanuit ons raam zien we de Tokyo Sky Tree voorbij glijden, het hoogste gebouw van Tokyo. We zien ook de vele bruggen die Tokyo rijk is. Na een tijdje verdringt het groen het overwegend betonnen uiterlijk van Tokyo en haar buitenwijken. Het machtige Japanse binnenland verrijst om ons heen.

Na 4 uur rijden door gebergten, komen we aan bij onze eerste stop. We zien waar de regio rondom Nagano bekend om is. Fruit. Japanners zijn zuinig op hun fruit, zakjes worden rondom druiventrossen gebonden om ze te beschermen tegen invloeden van buitenaf. Sommige druiven zijn zo groot als pruimen. Ik zie huizen met een eigen rijstveld. Goed voor het voeden van de hele familie.

Obuse

We rijden door Obuse. Het dorpje Obuse is een goed bewaard geheim en in de vier jaar tijd is er zo te zien niet veel veranderd. Het trekt Japanse toeristen en soms een verdwaalde westerse toerist, maar de massa heeft het nog niet gevonden. Zelfs Japanners kennen het vaak niet. En dat is fijn. Door de goed onderhouden gebouwen, bijzondere winkeltjes, musea en interessante omgeving, is Obuse één van mijn favoriete plekken in Japan.

Het is het dorp van de kastanjes. In een oud winkeltje vinden we iets lekkers voor onderweg en zie ik deze handgemaakte mallen voor het maken van zoetigheden met kastanjes. Tegelijkertijd bedenk ik me, dat het hier vast prachtig is in de herfst, als het frisse groen rondom Obuse langzaam verandert in de schilderachtige warme tinten van de herfst.

Open tuinen in Obuse

Ik heb eerder gezien dat inwoners van Obuse hun tuin openstellen voor anderen. Voor ¥100 kopen we daarom het boekje ‘Obuse, Open Garden Book, in de plaatselijke sake brouwerij. Het open tuinen boekje is in het Japans, maar ik krijg een idee hoeveel tuinen meedoen. Nu we hier toch zijn wil ik graag even dwalen door Japanse tuinen. Ik krijg energie van tuinen en ze laten me het leven van alledag zien hier, de creativiteit en laisser fair.

Ze zijn prachtig en velen zijn verbonden met elkaar. Een wonderlijke ontdekkingstocht. De bewoners geven op een bord aan of je door hun tuin kunt wandelen.

De bewoners zie ik overigens niet, het is heel rustig in de straatjes en rondom de winkels. Het is ook al tegen sluitingstijd. Met enige schroom, maar vooral verwondering steek ik mijn hoofd door een poort om te kijken of ik door kan lopen. Sommige plekken mijd ik, ook al mag ik doorlopen, het voelt te privé.

Obuse is trouwens een goede plek om werk te zien van de beroemde ukiyo-e kunstenaar Hokusai. Hij woonde een tijdje in Obuse.

Omdat we de eerste nacht niet in Obuse verblijven en we de Japanse zon al langzaam naar beneden zien zakken, rijden we naar een onsen in de bergen vlakbij Obuse en Suzaka, onze verblijfplaats voor de eerste nacht.

Onsen

Japan is het land van de overweldigende natuur. Vulkanen, meren, bossen, bergen. De kracht van de natuur is in Japan heel duidelijk aanwezig, zoals te lezen in één van mijn posts. Ik zie het als een land dat leeft ‘on the edge’ met de natuur. Er gebeurt zoveel onder het aardoppervlak dat we met het blote oog niet zien. Eén van die natuurverschijnselen zijn onsen. In de omgeving van Nagano zijn er talloze te vinden. De heet water baden, vooral de natuurlijke, zijn een weldaad voor lichaam en geest. En typisch Japans.

Iedere onsen heeft een onsen meester. Elk afzonderlijke onsen heeft water met een andere samenstelling en temperatuur door hun diverse ligging. Er zijn bijvoorbeeld baden voor een mooiere huid of baden voor behandeling van specifieke organen. Ik vind een onsen iets magisch hebben, maar ook zo ‘down to earth’ letterlijk. Japanners maken er de prachtigste bouwwerken omheen. Mooi hout uit de omliggende bossen wat in de loop der tijd zwart geworden is of stenen die op een bewuste manier geplaatst zijn. Vaak met uitzicht op een Japanse tuin of in een overweldigend mooie omgeving. Alles met oog voor detail, schoon, in eenvoud en sereniteit.

Geheime onsen

Wij bezoeken een mooie ‘geheime’ onsen. Het water is lichtblauw en je huid kleurt zwart bij aanraking van de stenen. Sieraden kun je het beste uit doen omdat ze ook zwart worden. Vier jaar geleden bezocht ik deze onsen ook. De rit er naartoe gaat door bossen, langs watervallen en bruggetjes. De waterval die we op deze weg tegenkomen, kun je onderdoor lopen.

Er is een kans dat je apen tegenkomt of een vriendelijke Kamoshika, zoals deze. Het grappige is, dat hij naast een waarschuwingsbord voor beren staat.

Omdat de onsen meester zijn onsen tegenwoordig iets eerder sluit vanwege beren die af en toe het terrein op wandelen, zijn we net te laat. Zodoende bezoeken we deze morgen. Op aanraden gaan we daarom naar een andere onsen in de buurt.

De smaak van ijzer

Een sterke zwavelgeur prikkelt mijn neus al op de parkeerplaats. Een goed teken. Deze onsen is binnen in een houten berghut. Het water is bruin, direct uit de bron, vol van mineralen. Een Japanse bezoekster vertelt me dat het water heet maar gezond is om te drinken. Ik laat wat water dat direct uit de bron de onsen instroomt in de daarvoor bestemde ‘hishaku’ (speciale lepel) lopen. Het smaakt naar ijzer. Nadat ik het hete water van me afspoel met afgekoeld water uit een uitgeholde boomstam in een hoek van de ruimte en me nog een keer langzaam laat zakken in het hete water, voel ik de slaap opkomen. Na een lange autorit is dit een weldaad.

Guesthouse Kura, slapen in een Japans pakhuis

We rijden totaal ontspannen in het donker vanuit de bergen het dal in naar Suzaka. Vannacht slapen we in Guesthouse Kura. Niet de meest luxe slaapplek. Maar wel een bijzondere. We slapen op extra lagen dunne futons, met fusuma (schuifdeuren) als afscheiding tussen de slaapruimtes. Lees: we slapen nauwelijks door snurkende mannen in de slaapruimte naast ons. Maar het mooie decor maakt alles goed en brengt me in gedachten naar een vervlogen tijd van dames in kimono’s waarvan het tere zijde zacht ruiste bij de kleine maar snelle stapjes van hun voeten.

Kura zijn Japanse pakhuizen. Nog steeds zie je deze pakhuizen overal in Japan. Guesthouse Kura is zo’n voormalige pakhuis middenin het centrum van Suzaka, niet ver van Nagano. De achterste ruimtes kijken uit op een kleine Japanse tuin.

Nagano

De omgeving van Nagano, bij ons wel bekend als de stad van de Olympische winterspelen in ’98, staat in Japan bekend om het overvloedige fruit, de miso, de talloze onsen en prachtige natuur. In de winter ligt hier in de Japanse alpen heel veel sneeuw, in de zomer schijnt overvloedig de zon. Goed voor actieve mensen als skiërs en wandelaars.

Volgende keer neem ik je verder mee op onze road trip. Dan gaan we van Suzaka naar Nanto, Inami. Een plaats met 200 houtwerklieden en de vierde grootste tempel van Japan.